Ik ben zo iemand die de weersvoorspellingen 5 keer per dag op verschillende apps bekijkt. En ik ben ook zo iemand die weet dat het weer zo onvoorspelbaar is als het maar zijn kan, vooral hier in Noorwegen. Maar toch, het was vrij duidelijk dat er sneeuw zou gaan vallen in de namiddag, dat had ik al op verschillende weerapps gezien. Toen we aan het einde van de middag aankwamen bij onze accommodatie Furuhaugli begon het inderdaad te sneeuwen. Sneeuwval in eind september, voor ons Nederlanders misschien een beetje gek en wennen. In ons huisje namen we even wat rust en voor we het doorhadden lag er al een paar centimeter sneeuw.

Tegen de avond wilden we wat eten in het restaurantje van de accommodatie, ongeveer zo'n 50 meter van ons vandaan. De heenweg ging nog prima over een dikke laag sneeuw, maar na het heerlijke diner was het teruglopen wat lastiger. Tot iets boven de enkels in de sneeuw. Een nacht ging voorbij en de volgende ochtend was nog intenser. De auto was zo ongeveer ingesneeuwd en de sneeuw kwam tot halverwege mijn kuit (zo'n 30 tot 35 centimeter). Wakker geworden in een winter wonderland dus. Eén ding vroeg ik me wel af; gaat die muskusossafari vandaag nog door? En zo ja, hoe!?

De muskusossafari ging door, en hoe! Ik had geen speciale regenbroek of andere waterafstotende onderkleding bij mij. Deze kon ik lenen bij de accommodatie. Heel fijn in deze weersomstandigheden! We reden met de gids mee, op zoek naar de muskusossen. De weg was compleet sneeuwvrij, iets waar ik best verbaasd over was. In Nederland zou in dit geval het halve land plat liggen denk ik. We reden naar enkele plekken waar de gids even moest stoppen om te kijken of hij de ossen al vanaf de weg kon zien. Met dit weer kon hij moeilijk voorspellen waar de ossen zouden kunnen zitten. We namen de gok en liepen ergens het Dovrefjell park binnen. Het begin van deze wandeling ging nog vrij gemakkelijk. Ondanks de sneeuw kon je in zekere zin nog een pad zien liggen.

Daarna liepen we een uitgestrekt gebied in. Nu was dat door de sneeuw nog uitgestrekter geworden. Voor onze gids een uitdaging, want waar liggen de paden nu precies? Hij had ook een app, eentje waarop hij een route kon zien. Deze route wist hij redelijk goed op te sporen en daarmee dus ook de 'wandelpaden' te vinden. Soms liepen we echter over struikjes/bosjes, omdat we totaal niet konden zien waar we liepen. We waren al verschillende glooiende bergheuvels opgewandeld, maar steeds bleek er geen muskusos te bekennen. Het oneindige besneeuwde landschap gaf echt een super gaaf beeld, maar ondertussen had ik de hoop ook al een klein beetje opgegeven om nog een muskusos te gaan zien. Ik zocht ondertussen actief mee met de gids, ik als leek. Soms denk je dan wat te zien, wat dan achteraf gewoon een rots blijkt te zijn. Dit keer was het toch echt een bewegende rots, en dus inderdaad een muskusos. Het beest kwam steeds dichterbij, maar wij ook. Op een bepaald punt moesten we goed opletten en stilstaan. Vooral niet doorlopen. In dit park begeef jij je namelijk in het territorium van de muskusos en jij past je dan aan. Even leek het erop dat deze muskusos niet blij was met ons, hij gaf namelijk een aanvallende houding. De gids vertelde dat hij ook nog nooit zo dicht in de buurt was gekomen van een muskusos. Dus je kunt je wel bedenken dat mijn hart ondertussen in mijn keel zat. Het beest liep gelukkig rustig verder door. En wij na een tijdje ook. Een super spannende ervaring was dat!

Na nog een stuk wandelen kwamen we zelfs een groep muskusossen tegen als klap op de vuurpijl. Met een verrekijker konden we ze goed bewonderen. Na weer een lang stuk door de sneeuw gewandeld te hebben kwamen we weer aan bij de auto. Terug naar de accommodatie, helemaal uitgeput door deze dag in de sneeuw, de kou en de wind. Tijd om wat uit te rusten met deze bijzondere ervaring in het achterhoofd. 

Furuhaugli Fjellhytter ligt op ongeveer 1.070 meter hoogte bij het Dovrefjell Nationaal Park. Deze plek beschikt over verschillende knusse huisjes waarin 2-6 personen in kunnen verblijven en een modern motelgebouw. Wij verbleven in het motelgebouw. Dit gebouw is gebouwd in 2018 en bevat moderne kamers met woonkamer, kitchenette, slaapkamer met een tweepersoonsbed en een badkamer met douche en toilet. Het was een heel aangenaam verblijf, klein maar fijn! Alles zeer nieuw en schoon. Er is een klein terras bij je kamer waar je kunt genieten van de middagzon. Dat terras hebben wij niet echt gebruikt vanwege de sneeuw. Het hoofdgebouw met restaurant is tevens erg knus en gezellig ingericht. Prima avondeten en een goed ontbijt. In de omgeving van Furuhaugli vind je geweldige mogelijkheden voor activiteiten in de natuur. Het was een leuke afwisseling met onze vorige accommodatie in Rondane.